Όλοι νομίζουμε πως ξέρουμε τις δισκέτες πολύ καλά και δεν χρειαζόμαστε βιβλία για να μας τις μάθουν καλύτερα. Λάθος! Απλώς ο καθένας έχει σχηματίσει μία γενική γνώμη σχετικά με αυτές. Ποιά; Ότι είναι ένα πλαστικό αντικείμενο που παρόλο μας λένε να το προσέχουμε εμείς αδιαφορούμε και το πετάμε από εδώ και από εκεί χωρίς να μας ενδιαφέρει τι θα πάθει. Όμως για να το καταλάβετε καλύτερα θα σας το διατυπώσω με άλλο τρόπο. Φανταστείτε τη δισκέτα σαν μία κανονική βαλίτσα και όλα θα γίνουν κατανοητά. Την δισκέτα (μιλώντας πάντα για την 3.5) μπορούμε να τη γεμίσουμε, αδειάσουμε, φουλάρουμε (γιατί και οι βαλίτσες έχουν μία συγκεκριμένη χωρητικότητα), γδάρουμε, ραγίσουμε ή χαλάσουμε και βεβαίως σπάσουμε, πράγματα δηλαδή που μπορεί να κάνει και μία βαλίτσα. Επίσης μπορούμε να μεταφέρουμε αρχεία όπως και οι βαλίτσες ρούχα.
Όπως προανέφερα οι βαλίτσες έχουν μία προκαθορισμένη χωρητικότητα όπως και η βαλίτσα. Το όνομα 1.44 οφείλεται σε αυτό δηλαδή 1.44 ΜΒ (megabytes). Τα αρχεία, έχουν κάποιο μέγεθος και αν θελήσουμε να τα μεταφέρουμε κάπου με τη βοήθεια της δισκέτας, θα πιάσουν και τον ανάλογο χώρο σε αυτήν. Βέβαια το 1.44 είναι σχετικό επειδή κάποια KB (kilobyte 1 MB = 1024 KB περίπου) χρησιμοποιούνται για κάποιους λόγους από τη δισκέτα ή μπορεί να έχουν καταστραφεί κάποιοι τομείς της δισκέτας από έναν από τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Έτσι μιλάμε για κάτι λιγότερο 1.43 ΜΒ και για να το μάθουμε αυτό πρέπει να βγούμε στο DOS και να γράψουμε τα παρακάτω :
C:\ format a:
Αυτή η εντολή λέει στη δισκέτα να φορμαριστεί, δηλαδή να χωριστεί σε κάποιους τομείς στους οποίους εμείς στέλνουμε τα διάφορα αρχεία και κάθονται εκεί μέχρι να τα σβήσουμε. Οι δισκέτες τώρα πια πωλούνται ήδη φορμαρισμένες από την εταιρία παρασκευής τους.
Σε μία δισκέτα (όπως και σε μία βαλίτσα), μπορεί να μην χωράει αυτό που θέλουμε να της βάλουμε ολόκληρο όπως κάποια μπλούζα που δεν χωράει να μπει στη βαλίτσα επειδή παραείναι γεμάτη. Έτσι λοιπόν εμείς δεν βάζουμε το αρχείο έτσι όπως είναι αλλά φροντίζουμε να το έχουμε “ζιπάρει” (μικρύνει) κάπως (υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει κάτι τέτοιο) και βάζουμε το zip του μέσα, δηλαδή το ίδιο αρχείο αλλά “ζουμπηγμένο” κατά κάποιο τρόπο όπως δηλαδή θα βάζαμε και μία μπλούζα σε μία γεμάτη βαλίτσα.
Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε σε μία ήδη γεμάτη δισκέτα είναι να την τακτοποιήσουμε και δεν εννοώ να βάλουμε τα files της ιδίας κατηγορίας σε ένα directory, αλλά να δώσουμε την εντολή defrag η οποία τακτοποιεί τις διάφορες πληροφορίες που δώσαμε στη δισκέτα σε συνεχόμενη σειρά έτσι ώστε να μπορεί να τις βρίσκει πιο εύκολα και γρήγορα. Φανταστείτε τον υπολογιστή να γίνεται λίγο ακατάστατος όταν του πούμε να αποθηκεύσει κάποια αρχεία στη δισκέτα και για να το κάνει πιο γρήγορα, τα πετάει όπου βρει. Αλλά αυτό δεν μας συμφέρει και γι’ αυτό πρέπει να τα τακτοποιήσουμε. Αυτό μοιάζει με μια ακατάστατη βαλίτσα που μας δυσκολεύει να βρούμε αυτά που έχουμε βάλει μέσα. Έτσι με την εντολή defrag (αυτή συχνάζει στα Windows πιο πολύ) μπορούμε να βάλουμε μία τάξη στη δισκέτα μας.