Versus ------ Μάικ τσεκ, ουάν του - ουάν του δύο χιλιάδες δεκαπέντε, κάμιν ατ γιού γιο μ VS μ... χιρ γουί γκο!
Οι γκόμενες είν' έξοδα, μια παραπάνω ευθύνη αμά δεν τις αντέχεις, βγαλτή με γλυκερίνη οι όμορφες είναι χαζές, οι έξυπνες πιασμένες, οι όμορφες και έξυπνες είναι αλλού χαμένες μήπως παρεξηγήθηκες και θέλεις να με κλείσεις; κάτσε λιγό, περίμενε, μπορεί να συμφωνήσεις... Αν θέλεις να σε σέβονται, μη βάζεις φούστα=ζώνη στο λέω εκ του ασφαλούς, φοράω παντελόνι! και όλοι οι καψούρηδες ξερούν πως έχω δίκιο μικροί, μεγάλοι, και παιδιά που παν ακόμη λύκειο και θα 'ναι όλοι τους εκεί, οπότε κάνω σόου oh, ooh, oooh, έρχεται το λαϊκόου! ♫ ♫ "Μηη μουυ λεες πως μ'αγαπάας άαφου άαλλους πια κοιτάας δεεν αισθάανεσαι το ίιδιο δυνατάα όπως παλιάα" ♫ ♫ Μουσικό, διάλειμμα, πρόχειρο πασάλειμμα πιασάρικα σκυλάδικα σε πίστες και λαδάδικα για να γίνεις πόπιουλαρ και να σε παίζουνε "μπάι-φαρ!" η συνταγή η κλασσική τοσό καιρό καλά κρατεί... Μόνο δε μπορώ να βρίζω τώρα που 'μαι ποπ γνωρίζω πλέον παίζει κάποιο ρόλο τι ριμάρω με τον "Βόλο" νυχτοδούλι, νυχτοφάι και η ώρα μας περνάει μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει η ευκαιρία δε περιμένει... ugh!
....mmmm.... λοιπόν.. Μισογύνης και νταής και στο τέρμα αδαής, κράζοντας ότι σου φταίνε όλα, κάποτε θα δεις πως οι στίχοι σου γραφτήκαν από κόμπλεξ και από μίσος, πικραμένος και καμένος, καταπιεσμένος ίσως Αλλά βλέπεις δεν πιστεύω πως χρειάζεται να βρίζεις, για να σε προσέξει ο άλλος πρέπει μόνο να αρχίζεις να ριμάρεις γρηγορότερα και διαφορετικά, χωρίς συντακτικά - γραμματικά, νιώθω ορθογραφικά στον προφορικό σου λόγο λες πως ξέρεις τι εννοείς αλλά όμως δε σε κόβω! Άμα παίζεις με τις λέξεις τότε πρέπει να αντέξεις ότι κάποιοι θα μπορούνε πιο καλά να στιχουργούνε λεξιπλάστες με ιστορία δίχως μια βωμολοχία κάθε δεύτερη γραμμή, σαν καλοί κομπλεξικοί στερεότυπα τηρείτε και το γέλιο προκαλείτε θεωρώντας πως δουλεύει μα ο κόσμος κοροϊδεύει και το φέρετε καμάρι σα γαϊδούρι το σαμάρι, μα σαν κλείσει η μουσική μένετε χωρίς φωνή με φαρδιά παντελονάκια και περίεργα σκουφάκια μία κόπια όλων των ξένων παρωδία δίχως μέλλον....
...χαχ... χα - χα Φίλε αν η στιχουργία ητανέ φιλοσοφία, τότε εγώ θα ήμουν η πιωμένη η Πυθία! ο Έλληνας θέλει χαμό γουστάρει φασαρία, να ακούει για φράγκα και ποτά για γκόμενες και βία Νομίζεις πως δεν ξέρω οι στίχοι μου τι λένε; αφού αυτό πουλάει, τι να πω ρε... "τιμημένε"! εσύ με λες κομπλεξικό, αλλοί θα πουν αλήτης, δεν είμαι ακροαριστερός, δεν είμαι χρυσαυγίτης! Απευθύνομαι σε 'κείνους που-όλα-πάντα-θα-τους-φταίνε, από μικρούς τους δίδαξαν να πέφτουν και να κλαίνε μαζί με όλους τους άλλους, τωρά πλεόν κι εγώ με βλέπεις στην τηλεόραση, στο λάπτοπ και στο κινητό, ο στρατός μου μεγαλώνει, χτίζω κοσμοθεωρία! μεταβάλλω συνειδήσεις και μαζεύω απ' τα ταμεία...
- γκουχ γκουχ -Μα να σου πω, ποιός πέθανε και σ' έκανε αρχηγό; φωστήρα και υπέρλαμπρο, αιώνια σωστό, που πήγες και την είδες, ο Κέντρικ ο Λαμάαρ με λεξιλόγιο Αίσοπ Ροκ, υφάκι κος Φριμάαν εγώ απ' τη ραπ ξεκίνησα, στη ραπ θα καταλήξω θα φέρω φίλους και γνωστούς και θα 'ρθω να σου δείξω... ότι η δουλειά μου είναι να χαλάω τη δικιά σου, ετοιμάσου, σύντομα θα έρθει κ' η σειρά σου...! χα χα....μμ..ναι.... Αυτή τη γη που την πατούμε μέσα της όλοι θα μπούμε, αν εσύ βιάζεσαι να φύγεις τότε να τρέξεις, να ξεφύυυγεις στις παρέες που 'χεις μπλέξει και στον κόσμο που αρέσει η βλακεία που προάγεις, όμως δες να καταλάβεις ότι φάσκεις και αντιφάσκεις και αυτά που απαρνιέσαι σε ταΐζουν και σου δίνουν τις πωλήσεις που καυχιέσαι κάθε click και κάθε like κάθε comment και subscribe συμβολίζει έναν τύπο του ανθρώπου που περνιέσαι.... Μα τώρα άκουσέ με, και θα στα πω απλά, μήπως καταφέρεις και τα πιάσεις ρε καημένε.... Σύμφωνα με αυτούς που ακούς και υπακούς, που έμαθες, θέλησες, διάλεξες να κάνεις ό,τι λένε μες το "τιμημένο" μου το σπίτι, που κόπιασα, πόνεσα, κουράστηκα να 'χω ν' αποτραβιέμαι, κανείς δε θα με κάνει να φοβάμαι να πλανιέμαι, γιατί αρκετά σας άκουσα να λέτε πως δε φταίτε για όποτε κάποιο παιδί ανούσια σπαταλιέται σε καπνισμένα bars και clubs, για ένα καφέ, μετά ποτά, από τα δώδεκα.... ψάχνοντας να βρει που μπαίνει τι και γιατί στα δεκατέσσερα.... έχοντας τα πάντα δοκιμάσει, και να χάσει τα καλύτερά του χρόνια να βαριέται, μέχρι να 'ρθει η στιγμή που κάποιος θα του πει: "έλα μαζί, τον κόσμο ν' αλλάξουμε - κεφάλια θα σπάσουμε" "φυσικά! κι είχα βαρεθεί με όλα αυτά, τις γκόμενες, τους γκόμενους, την παραπάνω ευθύνη, δεν άντεχα τα έξοδα, δε θέλω γλυκερίνη!" οι τσόντες σας τους χόρτασαν, τις βλέπανε στο διάλειμμα, αν δεν είσαι με τη λύση, τότε είσαι με το πρόβλημα και εσύ και όλοι οι άλλοι, απλώς αποκαλύπτεστε πλέον είναι προφανές, δε θέλετε να σκέπτεστε να κάτσετε να δείτε, τι γύρω σας συμβαίνει ο κόσμος περιστρέφεται, γιατί είστε κολλημένοι; στο τέλος που θα φύγετε, απλώς θα ξεχαστείτε μα το κακό που σπείρατε υπόγεια θα κινείται.... Να, βλέπεις είστε, μόνο εκεί που θέλουνε να είστε, ναρκωμένοι, μες στην επιφάνεια θολωμένοι κάντε κάτι, σπάστε αυτόν τον φαύλο κύκλο ανοχής, συνενοχής.... και πείτε: "φτάνει, δε θα δώσω πίσω αυτά που έμαθα μικρός.... παρόλο που μεγάλωσα μέσα στο ίδιο χάλι" και πάρτε το ταλέντο σας, η γνώση πλοηγός, κ' αρχίστε να ραπάρετε για κάτι που συμβάλλει.... Γι' αυτοβελτίωση, αυτοεκτίμηση για κατανόηση.... τη συνειδητοποίηση ότι άλλο να 'χεις άποψη και άλλο να 'χεις δίκιο κ' ελάτε να χορέψουμε μαζί τον επινίκιο.
