τελειώσαν όλες μου οι ιδέες
από μικρός εξαντλημένος
σέρνομαι μεταμφιεσμένος
κρύβοντας το άμορφο κενό μου
..μονολογώ στον εαυτό μου…
που πήγαν τα όμορφα τα χρόνια
με ένα μαγιό στην παραλία
ήρθε τα πήρε η εφηβεία
η ανασφάλεια των αιώνων
..και τώρα τρέμω μοναχός μου..
ξένος ανάμεσα σε ξένους
που ψάχνουν κάπου να πιαστούνε
ένα κενό να μοιραστούνε…
δεν έχουν κάτι να προσφέρουν
..δεν ξέρουν πια πως να αγαπούνε..
πληγώθηκαν μα προχωρούνε
ελπίζοντας για αυτό το κάτι…
που θα τους πάρει από τον κόσμο
και θα τους κάνει να ξεχάσουν
..μικροπροβλήματα και ευθύνες..
όλα όσα ήθελαν να φτάσουν
φιλοδοξίες και αυταπάτες
μία ελπίδα μέσα στο κενό τους
ορίζοντας τον εαυτό τους
..με ό,τι μπορούν να προσεγγίσουν..
αλλά εμένα δε μου φτάνει
από μικρός δεν το αντέχω
γεννήθηκα για να απέχω
από τα πλήθη και τα λάθη
..που κάνανε αυτοί για μένα…
ψάχνω για κάτι που δεν ξέρω
ελπίζω όντως να υπάρχει
και αν τελικά δεν καταφέρω
μέχρι το τέρμα να αντέξω
..τότε και πάλι θα επιστρέψω…
το στρόβιλο να ακολουθήσω
και προσεγγίζοντας το κέντρο
είναι η αγωνία μου μεγάλη
μήπως σαν δω αυτό που θέλω
..δε μου αρκεί ή δε μου κάνει..
γιατί αν αντίστροφα γυρίσω
στο άπειρο θα προχωρήσω
πίσω μέσα από τα ίδια
το χάος μου θα αντικρύσω
..θα έχω μείνει τρομαγμένος..
μόνος εγώ και ο εαυτός μου
εχθρός και φίλος με κοιτάει
μα να μιλήσει δεν τολμάει
μόνο παρέα μου κρατάει..
..στο δρόμο δεν υπάρχει τέλος…
μονάχοι όλοι περπατάμε
στις περασμένες μας τις δάφνες
στις αναμνήσεις που φυλάμε
και αν κάποτε με δεις σκυμμένο
..πεσμένο κάτω κουρασμένο..
μπορείς για λίγο να με σώσεις
ή βιαστικά να με σκοτώσεις
παίρνοντας όλα όσα θέλεις,
δυνάμεις για να συνεχίσεις
..προς το ταξίδι να κινήσεις…
ελπίζω εσύ να αποκτήσεις
όσα δε μπόρεσα να έχω,
όλα εκείνα που σου λείπουν
που σε κρατάνε από τη θέα
..ενός παράλογου ονείρου..
μιας συνεχούς δικαιολογίας
ατέλειωτης πολυλογίας…
γι’ αυτά που πάντα θα σου κρύβουν
μα λες πως έπρεπε να ξέρεις
..και συνεχίζεις να επιμένεις…
σε λίγο δε θα το πιστεύεις..
οι συμβουλές και οι συστάσεις
σε σένα πια δε θα περνάνε..
και αν καταφέρεις να ξεσπάσεις
..στα ανθρωπόμορφα τα κτήνη..
από κοντά τους φύγε, σώσου…
στις ρίζες σου επικεντρώσου..
και την αλήθεια που γυρεύεις
μαζί σου πάντα περιφέρεις
..έπρεπε πλέον να το ξέρεις..
μέσα σου είναι όλος ο Κόσμος
είσαι ένα σύμπαν από Αγάπη
είναι καιρός να εκραγούμε
σε μία λάμψη να χαθούμε…
παντοτινά να ενωθούμε…….