Σπεύδουν να σε σηκώσουν. Να σε σώσουν· ελπίζουν.
Απ’ εδώ κάτω βλέπεις καλύτερα. Αδειάζεις, σιγά-σιγά. «Μη διαβαίνεις αλαφρά σε τούτη την καλή νυχτιά». Κοιτάς τώρα πιο κοντά. Δεν το είχες προσέξει πιο παλιά. Το μήνυμα στο μπουκάλι γράφει «Πιείτε Υπεύθυνα».
Ποιος φέρει την ευθύνη; Σε τρώει τόση οργή. Αβάσταχτα χρόνια, δίχως να βγαίνει άκρη. Τι ωφελεί… Μόνο εσένα τιμωρεί. Δεν αλλάζει κάτι. Γιατί να γίνει; Γιατί; «Ξέσπα! Ξέσπα ενάντια στη θανή… του φωτός» – σβήσαμε μαζί. Δε νοείται γονιός να θάψει παιδί.
Φτάσανε. Σωθήκαμε.
