Η βασικότερη ερώτηση που αφορά κάθε αλλαγή δεν είναι ΤΙ θα κάνουμε τώρα αλλά ΑΝ θα κάνουμε κάτι τώρα, αντί γι’ αυτό. Εξ αιτίας της δυνατότητας της ανθρώπινης φύσης να προσαρμόζεται, οι εθισμοί παρουσιάζονται με όλο και περισσότερες μορφές. Εφόσον αποφασίσουμε πως είναι ώρα να διακόψουμε κάτι, για οποιονδήποτε λόγο, τότε πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη πως το φθαρτό μας σώμα θα χρειαστεί λίγη δουλειά. Θα παραπαίουμε πνευματικά και σωματικά, θα ψάχνουμε τρόπους να ξεγελάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, στολίζοντας την αδυναμία με μάσκες επιείκειας και κατανόησης… δεν υπάρχει όμως αρκετά καλή δικαιολογία για αναβολή μιας απόφασης που θεωρούμε πως θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Και στο κενό που μένει μετά, δε χρειάζεται να μπει κάτι άλλο. Μπορεί απλά να παραμείνει κενό για λίγο, έως ότου εξαπλωθούν τα εναπομείναντα στοιχεία που μας προσδιορίζουν. Μην ανησυχείτε… συνηθίζεται.
(Αυθεντική ανάρτηση: http://mplouf.blogspot.com/2007/01/need-little-time-to-wake-up-wake-up.html)
