Όλοι όσοι έχουν σχέση με υπολογιστές είναι κομπλεξικοί. Και θα σας το αποδείξω αμέσως.
Ας πάρουμε πρώτα τον ορισμό της λέξης «κομπλεξικός».
Σύμφωνα με το “Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας”, κομπλεξικός είναι «αυτός που κυριαρχείται από ψυχικό σύμπλεγμα, του οποίου η συμπεριφορά φανερώνει προβληματική, διαταραγμένη προσωπικότητα. Π.χ. Μη δίνεις βάση στα σχόλιά του, ένας κομπλεξικός είναι και τίποτε παραπάνω! ~ Ο ένας προσπαθεί να μειώσει το έργο του άλλου! Είναι όλοι τους κομπλεξικοί!»
Από τον ορισμό και τα παραδείγματα συμπεραίνουμε πως σαν κομπλεξικός ορίζεται αυτός που δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του και βρίσκει διάφορους τρόπους για να καλύψει αυτό του το ψυχικό κενό.
Ας περάσουμε στους χρήστες τώρα.
Πρώτα είναι αυτοί που ξεκίνησαν πρόσφατα να ασχολούνται ή εκείνοι που παρόλο που έχουν υπολογιστή πολύ καιρό, δεν ασχολούνται ιδιαίτερα μαζί του.
Μόλις αγόρασαν ένα νέο μηχάνημα επειδή τα βλέπουν παντού γύρω τους ή επειδή το χρειάζονται για συγκεκριμένα πράγματα στη δουλειά τους. Αυτοί έχουν κόμπλεξ ηττοπάθειας. Είναι σίγουροι πως δεν ξέρουν, όμως φοβούνται πως θα έπρεπε να ξέρουν επειδή όλος ο κόσμος δείχνει να ασχολείται. Πολλές φορές φοβούνται πως κάποιος που έχει ασχοληθεί λίγο περισσότερο με αυτά, θα τους την φέρει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αισθάνονται ανίκανοι για οτιδήποτε, ακόμη και για να μάθουν κάτι καινούργιο.
Αυτοί είναι οι ακίνδυνοι κομπλεξικοί.
«Χάλασε ο υπολογιστής! Έχω τρελαθεί σου λέω! Τι έκανα πάλι?! Δεν είμαι εγώ για τέτοια! Έτσι μου έρχεται να τον πετάξω!»
Μετά είναι αυτοί που ανεξάρτητα από το πόσο καιρό ασχολούνται, δεν έχουν ήθος.
Κάποιοι θέλουν να καλύψουν τα συναισθηματικά κενά τους μέσα από τους υπολογιστές. Επειδή δεν μπορούν να κυριαρχήσουν πάνω σε οποιονδήποτε στην πραγματική ζωή τους, προσπαθούν να το πετύχουν αυτό είτε σε ηλεκτρονικά παιχνίδια είτε σε παράνομες και ανήθικες ηλεκτρονικές πράξεις. Αυτοί έχουν κόμπλεξ κατωτερότητας. Με την ίδια χαρά που θα σκότωναν έναν στρατό από ζόμπι σε κάποιο shoot’em up, θα έβαζαν και ιό σε κάποιον γνωστό ή άγνωστο, ή θα έπνιγαν με κάθε είδους “kiddie” επιθέσεις τον οποιονδήποτε. Και ξέρετε γιατί εκφράζουν έτσι αυτό τους το θυμό; “Επειδή, απλά, μπορούν”.
Αυτοί είναι οι επικίνδυνοι κομπλεξικοί.
«Μιλάμε του έστειλα αυτό το πρόγραμμα και μπήκα στο PC του και του ανοιγόκλεινα το cd-rom!! Μάλιστα πριν βγω του έσβησα και κάτι αρχεία!»
Μετά είναι αυτοί που ασχολούνται αρκετό καιρό και έχουν προσπαθήσει να εντρυφήσουν στο θέμα.
Είναι μέτριοι, πέφτουν συχνά σε σφάλματα, μαθαίνουν βέβαια από τα λάθη τους όμως πολλές φορές δεν τα παραδέχονται. Αυτοί έχουν κόμπλεξ ανασφάλειας. Δε θέλουν να φανεί πως δεν ξέρουν τα πάντα, παρόλο που είναι απόλυτα λογικό, όμως εκείνοι θέλουν να δείχνουν πως είναι μέσα σε όλα. Δε διστάζουν να υποβιβάσουν δουλειά άλλου σε περίπτωση που δε γνωρίζουν το περιεχόμενό της, μόνο και μόνο για να μη δείξουν πως δεν κατάλαβαν τι έκανε. Δε διστάζουν επίσης να αντιγράψουν δουλειά άλλων χωρίς να αναφέρουν πουθενά την πηγή, έτσι απλά για να το παίξουν σχετικοί.
Αυτοί είναι οι χειρότεροι κομπλεξικοί.
«Ποιο πρόγραμμα σου έβαλε λέει? Έλα ρε τι είναι αυτά?? Όχι όχι αυτό δε χρειάζεται, υπάρχει μόνο για να τρώει μνήμη, άχρηστα πράγματα σου λέω.»
Τελικά είναι και αυτοί που ασχολούνται πολύ καιρό και έχουν πάρει διάφορα διπλώματα.
Αυτοί αισθάνονται πως πρέπει να ξέρουν τα πάντα, πως δεν δικαιολογούνται αν δεν γνωρίζουν κάτι. Σίγουρα ο κόσμος της πληροφορικής είναι μεγάλος αλλά όλοι πλέον τους βλέπουν σαν επιστήμονες άρα αισθάνονται μια ευθύνη συνεχούς ανανέωσης να τους βαραίνει. Αυτοί έχουν απλά κόμπλεξ. Μπορείτε να τους διακρίνετε όταν θα προσπαθήσουν να αποφύγουν να απαντήσουν σε κάποια ερώτηση με ένα ύποπτο μειδίαμα ή απλά αλλάζοντας το θέμα σε κάτι παραπλήσιο, το οποίο γνωρίζουν περισσότερο. Πολλές φορές μάλιστα επικαλούνται και την παλαιότητα τους στον τομέα, σε μία προσπάθεια δημιουργίας δέους και σεβασμού προς το άτομό τους.
Αυτοί είναι οι υποκριτές κομπλεξικοί.
«Πώς το είπες αυτό το πρόγραμμα; Μμμμ… μου θυμίζει μια παλιά έκδοση του πρώτου κειμενογράφου που είχε βγει για υπολογιστή πριν κάτι δεκαετίες.. ωραίες εποχές τότε!»
Όπως και να το κάνουμε, όσο παλιοί, καινούργιοι, ψαγμένοι, άσχετοι, ηθικοί ή αληθινοί και αν είμαστε, σε κάποια φάση της ζωής μας περάσαμε από κάποιο “κομπλεξικό” στάδιο. Είμαστε όλοι κομπλεξικοί και φαινόμαστε :-P
— Thunder —
(Εμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2002 στον χιουμοριστικό ιστοχώρο του Websloth ο οποίος έχει πλέον κατέβει αλλά υπάρχει στο αρχείο)